Τρίτη 3 Μαΐου 2022

Αθανάσιος Διάκος: Έξεστι Αρτοτινοίς ασχημονείν

Το κείμενο που ακολουθεί υποβλήθηκε ως σχόλιο στις 17/3/2022 από τον
Λάμπρο Λατσούδη και αναρτήθηκε στον σύνδεσμο:
Από Τόπο σε Τόπο με τον Χρήστο Μυλωνά: Αρτοτίνα Δωρίδος (07/02/2021)
https://www.youtube.com/watch?v=WT8tK8QP6Mg
Το αναδημοσιεύουμε εδώ γιατί εκεί δεν εμφανίζεται απευθείας (παρά μόνον αν επιλεγεί ταξινόμηση των σχολίων με κριτήριο "πρώτα τα πιο πρόσφατα") με αποτέλεσμα κάποιοι από τους επισκέπτες του YouTube να μην αντιλαμβάνονται την ύπαρξη τούτου του σχολίου.

 

«Αυτά που είπε ο Βήλος σχετικά με το επώνυμο και τη γενέτειρα του Αθανασίου Διάκου ήταν όλα -ανεξαιρέτως- εκούσια ψεύδη. Κανένα τους βέβαια δεν υπήρξε προϊόν παραδρομής. Όχι, τίποτε από όλα αυτά δεν του ξέφυγε εν τη ρύμη του λόγου. Ενήργησε, εξ ολοκλήρου, εν ψυχρώ και προμελετημένα. Η εκπομπή δεν ήταν ζωντανή για να μπορεί ο Βήλος να δικαιολογηθεί ότι τάχα επρόκειτο για στιγμιαία ολισθήματα. Είχε μαγνητοσκοπηθεί ήδη από το καλοκαίρι του 2020. Συνεπώς, μέχρι τις 07/02/2021 που προβλήθηκε για πρώτη φορά, είχε όλο το χρόνο -στη φάση του μοντάζ- να αποτρέψει τυχόν ακούσιες αστοχίες. Όμως δεν έκανε το παραμικρό για να αποσοβήσει την κακοποίηση της ιστορικής πραγματικότητας από τα λεγόμενά του. Τα ψέματά του ήταν εσκεμμένα.  

Προσέτι, ο Βήλος δεν μπορεί να επικαλεστεί ότι τότε δεν είχε πάρει χαμπάρι για τα όσα διέπραττε, γιατί αμέσως μετά την πρώτη προβολή αυτής της εκπομπής (όπου ξέσπασε οργή για τις απαράδεκτες δηλώσεις του) ξεσηκώθηκε θύελλα διαμαρτυριών των οποίων υπήρξε αποδέκτης. Παρά ταύτα όμως, προκλητικά απτόητοι - τόσον αυτός όσο και οι υπεύθυνοι παραγωγής αυτής της εκπομπής - προχώρησαν σε επαναπροβολή της, και μάλιστα όχι απλώς για 2η φορά μόνον (στις 30/5/2021) αλλά και για 3η φορά (στις 07/11/2021) μέσα στην ίδια χρονιά!  

Άκρως αποκαλυπτικό για το μέχρι πού μπορούν να φτάσουν τα τερατώδη ψέματα του Βήλου, αλλά και της θρασύτητας με την οποία προκλητικά επιμένει να τα διασπείρει, είναι φερ’ ειπείν και το εξωφρενικό εκείνο που ξεστόμισε (στο 1:21΄:03" κ.ε.) και κατά το οποίο δήθεν "αυτό που έχει συμβεί με την Άνω Μουσουνίτσα είναι ουσιαστικά από το 1940 και μετά, γιατί πριν από το 1940 δεν είχε τεθεί θέμα γενέτειρας"! Όμως, ως προς αυτό, πάντες οι ενδιαφερόμενοι γνωρίζουν π.χ. το ότι στις 8 Αυγούστου 1923 του νέου ημερολογίου (με το παλαιό ημερολόγιο στις 26 Ιουλίου 1923), ο ίδιος ο Αρχηγός της τότε Επαναστατικής Επιτροπής Νικόλαος Πλαστήρας έκανε αυτοπροσώπως τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Αθανασίου Διάκου στη γενέτειρα του Ήρωα της Αλαμάνας, την Άνω Μουσουνίτσα Παρνασσίδος, με την μαρμάρινη πλάκα στο βάθρο της προτομής να γράφει "Γεννήθηκε στην Άνω Μουσουνίτσα". 

Τώρα, όσον αφορά την βαρύτητα αυτού του ιστορικού γεγονότος - που έλαβε χώραν όταν ακόμη δεν είχε συμπληρωθεί ούτε καν ένα έτος από την τραγική Μικρασιατική καταστροφή και ενώ η πατρίδα μας δοκιμαζόταν από πρωτοφανή προβλήματα - μόνον ένας Βήλος μπορεί να καμώνεται τάχα ότι δεν την αντιλαμβάνεται. Και βέβαια ο Βήλος, σχετικά με το προκείμενο κραυγαλέο ψέμα του, εκτός από αυτό το δεδομένο με τον Πλαστήρα, ήξερε και άλλα πολλά -χρονικά πολύ προγενέστερα- τεκμήρια της ιστορικής πραγματικότητας την οποία ο ίδιος ασύστολα κακοποιούσε βάναυσα. Πάνω από όλα όμως, γνωρίζει πολύ καλά ότι τα ντοκουμέντα για το επώνυμο (Μασαβέτας) και την γενέτειρα (Άνω Μουσουνίτσα) του Αθανασίου Διάκου, είναι επίσημα κρατικά έγγραφα και όχι έωλες προσωπικές απόψεις παραμυθάδων. Παρά ταύτα πάντως επιμένει εμμονικά να ασχημονεί, αυτοδιασυρόμενος από τα μυθεύματα που προπαγανδίζει. Ecce homo! Φυσιολογικά δεν θα πρέπει να υπάρχει εχέφρων άνθρωπος που να πιστεύει τα αφηγήματα, και να επικαλείται τις απόψεις, του Βήλου / των "Βήλων" επί θεμάτων Ιστορίας.»

Υπ' όψιν ότι όλοι οι θεσμικοί φορείς της Αρτοτίνας επικρότησαν ανεπιφύλακτα αυτά τα εξωφρενικά που ανέφερε ο Βήλος για το επώνυμο και τη γενέτειρα του Αθανασίου Διάκου! Πάντως αυτό είναι το "ποιόν" του Βήλου - και όχι βέβαια επικαιρικά και ειδικά του συγκεκριμένου Βήλου μόνον, αλλά διαχρονικά και γενικά ολόκληρης της συνομοταξίας των "Βήλων": τερατώδη ψέματα, καθ' έξιν πλαστογραφία, απύθμενο θράσος και μνημειώδης αφέλεια.